نگاهی به دومین دوره جشن اردیبهشت تئاتر ایران

  

رضاآشفته:جشن اردیبهشت تئاترایران یک بهاریه ملی است.درطول یک ماه سی استان کشوربه مناسبت روزجهانی تئاتر جشن می گیرند.

در این جشن ضمن تقدیر و تجلیل از فعالان تئاتری و پای‌بندی به پیام روز جهانی تئاتر، ‌اهالی تئاتر با داشته‌ها و نداشته‌های خود آشنا می‌‌شوند. همچنین برآن هستند تا از طریق این جشن حرف دل خود را به گوش شنوای مسئولان برسانند تا برای شکوفایی تئاتر در سراسر ایران همه را دعوت به همکاری کنند.  

ملت ایران در طول تاریخ هوشیارانه بر آن بوده‌ تا همواره فرهنگ والای انسانی خود را به سراسر دنیا عرضه کند. امروز ‌جایی نیست که شعر ایرانی حضور خود را در آن جا عرضه نکرده باشد. بنابراین ما علاوه بر شعر که از سنت دیرپایی هم در سرزمین‌مان برخوردار است، می‌توانیم در گسترش فرهنگی از طریق مدیوم‌های گوناگون ارتباطی کوشا باشیم. چنانچه سینمای ایران امروز جزو سینماهای فرهنگی هنری با اهمیت در دنیا تلقی می‌شود و فیلمسازان ما در این زمینه جزو نام‌آورترین هنرمندان جهان به شمار می‌آیند.

تتاتر هم در ایران می‌تواند به شکوفایی برسد و در ضمن می‌تواند در دنیا سبک و سیاق خود را عرضه کند. از آنجا که مردم ایران هوشیارانه در ارتباط با طبیعت، انسان و اجتماع به مکاشفات اندیشمندانه دست می‌یازند، از پس انتقال دستاوردهای مهم خود از طریق هنری مانند تئاتر نیز هستند. کمی توجه، کمی بودجه، کمی امکانات، کمی همت، کمی وحدت، کمی هم‌اندیشی‌ و... باعث می‌شود که ثانیه به ثانیه شاهد رونق تئاتر در کشورمان بوده و با یک نگاه فرامرزی شاهد گسترش این هنر ایرانی به چهار گوشه دنیا باشیم.

مطمئناً داشتن یک چشم‌انداز جهانی ما را مصمم‌تر در داشتن تئاتر و شکوفایی آن خواهد کرد.  هر چه ما آگاهانه‌تر پا به میدان گذاشته باشیم، با تسلط بر نقاط ضعف و قوت خود بر آن خواهیم بود که تلاش‌هایمان را سمت‌و‌سویی راستین بدهیم تا هر چه زودتر به نتیجه برسیم. برآیند تلاش‌های ما به تدریج و در دراز مدت به دنیا سرایت می‌کند و دیگران متوجه خواهند شد که در سرزمین ایران نیز هنر تئاتر از جایگاه معتبری برخوردار است. چنانچه در این ده دوازده‌ ساله چنین اتفاقی به وقوع پیوسته و هر از گاهی جرقه‌هایی قابل رویت بوده ‌است.

هنرمندان ما هوشیاری آن را دارند که با آموزش‌های صحیح از پس ارایه تکنیک‌ها و تاکتیک‌های زیبایی‌شناسانه برآیند. آموزش باید توام با پرورش باشد. یعنی زمان درازی می‌خواهد که یک هنرمند به ‌نگاه قابل اعتنایی برسد.

‌وجود‌ امکاناتی از قبیل محل تمرین و سالن اجرا مکمل این فرآیند پرورشی است. بودجه نیز یک حامی مالی است تا هنرمند با تامین‌شدن بتواند وقت خود را به صورت کامل در اختیار تئاتر بگذارد،‌ و این چنین تئاتر به مقوله حرفه‌ای‌شدن نزدیک‌تر شود. تئاتر حرفه‌ای یک راه حل اساسی برای برقراری تئاتر به مفهوم حقیقی و عملی آن است.

امروز در تمام دنیا بر آن هستند که از تئاتر به عنوان یک ابزار آموزشی و تربیتی استفاده کنند. آموزش خلاق نمایشی در مهدکودک‌ها و مدارس یک وسیله مناسب و مطلوب آموزشی است. پتاگوژی یا تئاتر تعلیم و تربیت امروز در تمام دنیا به عنوان یک ابزار کارآمد در تمام مراکز عمومی و اجتماعی مانند مدارس، دانشگاه‌ها، کلیساها، زندان‌ها، ادارات و سازمان‌ها، بیمارستان و مراکز توانبخشی، بیمارستان‌های اعصاب و روان‌ و غیره ‌به کار گرفته می‌شود.

برآیند یک سال جشن

سال 87 اولین دوره جشن اردیبهشت تئاتر ایران برگزار شد که برآیند آن پس از یک سال در دومین دوره مشخص خواهد شد. مسئولان فرهنگی مراکز استان‌ها در این یک سال گزارشی پیش روی دارند که چه اقداماتی در زمینه فراهم‌ شدن امکانات سخت‌افزاری کرده‌اند و به لحاظ نرم‌افزاری چقدر پیشرفت کرده‌اند. همین خود موید این نکته است که هنوز هم باید تلاش‌های بسیاری را پشت سر گذاشت.

برگزاری چهارفصل تئاتر درسال گذشته برای هنرمندان فعال و برجسته شهرستانی یک‌ گام موثر برای تولید متون نمایشی است که امسال هم این حرکت از سوی مرکز هنرهای نمایشی پیگیری می‌شود. از آن مهم‌تر برگزاری کارگاه‌های آموزش‌ کارگردانی، بازیگری، نمایشنامه‌نویسی، تحلیل و نقد و غیره در شهرستان‌هاست تا به استقرار تئاتر علمی کمک شایان ذکری ‌کندکه در این سال‌ها به طور پیوسته برگزار شده و نتایج آن در تولیدات حرفه‌ای به شکل بارزی متبلور شده است.

مطمئنا تداوم جشن‌های اردیبهشت تئاتر که همراه با برنامه‌های پیش برنده تئاتری باشد معرف یک تئاتر پویا و رو به رشد و شکوفایی خواهد بود. باید قدر این دقایق را دانست و دانسته پا در مسیری گذاشت که مایه سرافرازی میهن عزیزمان را فراهم کند.