شورای راهبردی تئاتر کشور تشکیل شود

شورای راهبردی تئاتر کشور تشکیل شود

گفتند و گفتیم بارها که تئاتر مشکل دارد ؛ نه خود تئاتر که وضعیت آن !

قفل است به تعبیری دروازه تئاتر و مدت هاست که کلید آن گم شده ...
کلیدی دیگر باید ساخت تا این قفل گشوده شود.
حال کلید ساز کیست؟
وزارت ارشاد؟ادارات کل ارشاد استان ها؟ادارات ارشاد شهرستان ها؟
واقعیت این است که هیچ کس مانند خود هنرمندان ، این قفل را نمی شناسند و نمی توانند کلیدساز خوبی باشند.کافی است ابزار در اختیارشان قرار بگیرد تا این کلید ساخته شود ؛ کلیدی که این قفل زنگ زده را باز کند و دروازه تئاتر را بگشاید تا باغ سرسبز نمایان شود.
حال سوال این است : قفل چیست و کلید کدام است؟
پاسخ بسیار ساده است : قفل (عدم شناخت) است و کلید (آگاهی)!
(عدم شناخت) از واقعیات تئاتر و هنرمندان آن ، قفلی است که بر دروازه این هنر آویزان است و این قفل جزبا کلید (آگاهی) باز نخواهد شد ؛ قهارترین پزشکان نیز نمی توانند بدون معاینه بیمار و دریافت شرح بیماری از وی ، دارویی کارآمد تجویز کنند.حال اگر این بیماری ، مسری بوده و گریبان بسیاری دیگر را نیز گرفته باشد می بایست علاوه بر معاینه بیمار و دریافت شرح بیماری ، در محیط زندگی و آب و خوراکش و حتی هوایی که استشمام می کند دقیق شده و با تحقیق به یک (آگاهی) درست یا همان(کلید) رسید. این کلید به دست هنرمندان ساخته خواهد شد اگر ابزار در اختیارشان قرار بگیرد و این ابزار می تواند یک فرصت باشد ؛ فرصتی همچون تشکیل یک شورای تخصصی در مرکز سیاستگزاری های تئاتر کشور با حضور نمایندگان تمامی استان ها!
(شورای راهبردی تئاتر) فرصتی است که در استان مازندران آزموده شده و در آستانه فصلی جدید از حیات خود قرار دارد ؛ شکل گیری چنین شورایی در گستره کشوری ، روند دستیابی به (کلید) را تسریع خواهد کرد.

مهدی رمضانی- کارشناس ارشد تئاتر و مدرس دانشگاه