پیام مسئولین به دوازدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی تهران

پیام دکتر محمدحسین ایمانی به دوازدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی تهران

معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی به مناسب آغاز این دوره از جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی، روزهای خوش تئاتر عروسکی را پردوام آرزو کرد.

به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر از ستاد خبری دوازدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی تهران ـ مبارک، متن این پیام به شرح زیر است: نمایش عروسکی از همان آغاز، رسالت سترگی بر دوش داشته است. هنرمند، عروسک را وسیله‌ای قرار داد برای بیان آن چه دوست می‌داشت و در جهان واقعی به آن دسترسی نداشت. چوب و پارچه و رنگ و نقش، همه و همه دست به دست هم دادند تا ذهن خیال‌پردازانه هنرمند از همین اشیای به ظاهر ساده، جهانی خلق کند مملو از رمز و راز و شگفتی و در ترسیم این جهان شگفت تا آن جا پیش رود که ما مرز میان خیال و واقعیت را کم کنیم. با شادی این اشیاء به هم پیوسته شاد شویم و با غم آن‌ها غمگین.
جان دادن به عروسک و قدم نهادن در راه پرفراز و نشیب خیال سازی، کوله‌باری از عشق می‌خواهد و ایمان، قصه عروسک‌ها و همراه شدن با آن‌ها گذر از زندگی ماشینی مدرن امروز ماست، گذر از دل مشغولی‌های روزمره و درگیری‌های هر ساعته‌ای که هر روز ما را از خیال دورتر و به واقعیت نزدیک‌تر می‌کند.
جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی، سر فصل مبارکی است برای همراه شدن با روزگار کودکی، روزگاری که به نظر می‌رسد امروز بیشتر از هر روز دیگر با آن فاصله گرفته‌ایم.
اینجانب برگزاری دوازدهمین دوره جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی تهران ـ مبارک را به همه مهمانان ایرانی و خارجی این گردهمایی بزرگ تبریک گفته و آرزو می‌کنم روزهای خوش تئاتر عروسکی همچنان پردوام باشد.

---

پیام رئیس مرکز هنرهای نمایشی به دوازدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی

حسین پارسایی رئیس مرکز هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی به مناسب آغاز این دوره از جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی آورده است:«تئاتر عروسکی، جهانی به وسعت و گستره کودکی تا پیری است، با ما می‌آید تا گاه رفتن.»
به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر از ستاد خبری دوازدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی تهران ـ مبارک، متن این پیام به شرح زیر است: جهان بدون عروسک، جهان بدون کودکی است. دنیای بی‌حس و خاطره و خالی از یادگارهای گذشته. گذشته‌ای پاک و بی‌آلایش که در آن عروسکی کوچک، همدم و مونس انسان می‌شود. جهانی پر از رمز و راز، آرزو و امید، اشک و لبخند که تنها با رویا معنا پیدا می‌کند و تا همیشه می‌ماند؛"عروسک همزاد کودک تا پیری".
با چشمانی مهربان و معصومانه، هر بار خیره به آن، سفر می‌کنی به آن سوی رویاهای خود تا تصویر کنی همه آن چیزی را که همیشه دست یافتنی نیست.
نقش در نقش، همراه با خاطره و خیال، گاه سرمست، رو به آسمان قهقهه می‌زنیم و گاه غمگین، نم اشکی همچون بلور بر صورت بی‌جانشان جاری می‌سازیم، تا بخواهی آهی سر بکشی، در قاب چشمانی درشت، همچون آبی دریا، سوار بر امواج در دل آسمان، نقش می‌بندی و یاد و خاطره‌ای می‌سازی برای سال‌های دورتر.
حال شما بگویید چگونه می‌توانیم"عروسک"، مونس خلوت و تنهایی‌مان، محرم اسرار دوران کودکی‌مان را در غبار زمان فراموش کنیم؟!
نه ـ شادیِ همنشینی با عروسک و بازی‌های کودکانه، اولین برف زمستانی و قصه‌های شیرین مادربزرگ و گرمای خورشید نیم روز تابستان و اسباب بازی‌های رنگارنگ ـ اولین رنگین‌ کمان بهاری و کفش و لباس‌های نو و نسیم مطبوع پاییزی و بوی دفتر و کتاب و تراشه‌های مداد رنگی، هنوز در یادها هست. دریاها می‌ماند، با همه کوچکی قد و قواره‌شان.
تا به امروز که بار دیگر با دستان هنرمندان نمایشگران عروسکی، جان می‌گیرند بر صحنه‌های دوازدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌ عروسکی تهران.
هنرمندان همچنان از یاد نبرده‌اند، کودک، عروسک و زندگی را تئاتر عروسکی، جهانی به وسعت و گستره کودکی تا پیری است، با ما می‌آید تا گاه رفتن.