پ.ن

دوست دارم که این شعر رو تو وبلاگم داشته باشم

در آن دم که دره ها چون مرده ماران خفتگانند

در آن نوبت که بندد دست نیلوفر بپای سرو کوهی دام

گرم یاد آوری یا نه من از یادت نمی کاهم

ترا من چشم در راهم شباهنگام

نمی دانم پس از این سالهای دوری مرا تو می شناسی باز

من اما می کشم تصویر قشنگت را

بروی بوم نقاشی که تو در ذهن من باشی

وگر فراموشم نمایی تو من از یادت نمی کاهم