هوبرت راگاشینک مدرس و کارگردان تئاتر است و مدیریت یک سالن اجرایی تئاتر را در اتریش بر عهده دارد. او در حال حاضر به ایران سفر کرده تا تاریخ تئاتر ایران را مورد بررسی قرار دهد. راگاشینک که از دوستان پرویز تاییدی است به همراه وی به تماشای نمایش "بازیگر و زنش" به کارگردانی مجید ستایش به اداره تئاتر (خانه نمایش) رفت در حاشیه‌ی این دیدار با خبرنگار سایت ایران تئاتر به گفت‌وگو نشست.
-نظر شما درباره این اجرا چه بود؟
- این نمایش پر بود از زندگی، مضامینی چون جلای وطن، غربت و جدا شدن از سرزمین آبا و اجدادی، دغدغه‌های انسان امروز که دست مایه بسیاری از آثار نویسندگان نوپرداز قرار گرفتهاند. از دیالوگ‌ها و شوخی‌هایی که میان این دو شخصیت رد و بدل می‌شدند چیز زیادی نمی‌فهمیدم اما بازی بازیگران به من کمک می‌کرد تا بتوانم ارتباط بهتری با اثر برقرار کنم.
البته باید به متن عمیق و اثرگذار (علی نصریان) نیز اشاره کنم. موقعیتی که دو بازیگر در آن قرار گرفتهاند موقعیتی تراژیک است و در بطن آن رگه‌هایی کمدی جاری می‌شوند که فضایی شیرین را ایجاد می‌کنند که احساس می‌شود زندگی یک شوخی است. بازیگران با تحلیل درستی که کارگردان برای آن‌ها ارائه داده توانسته‌اند جان مطلب را به بهترین شیوه به نمایش بگذارند.
-نظر شما در مورد عنصر بازیگری در این اثر چیست؟
:بازیگر زن بسیار خوب و دلچسب است و مرد نیز بسیار واقعی ظاهرشده است. زن در لحظات کمدی و تراژیک بسیار هنرمندانه ظاهر می‌شود و با سکوت، تفکیکی منطقی بین این دو حس برای ما ایجاد می‌کند و معلوم می‌شود که زن نمایشنامه از مرد هنرمند‌تر است و در لحظاتی که همسرش در حال یاد دادن فنون به اوست متوجه این برتری می‌شویم و این برتری به این علت است که زن نقشش را زندگی می‌کند.
-نظر شما در مورد تئاتر ایران چیست و آن را در چه سطحی می‌بینید؟
:نمی‌توانم نظری قطعی راجع به تئاتر ایران بدهم اما می‌دانم هنرمندان ایرانی در تلاش‌اند تا سطح تئاتر خود را به سطحی جهانی برسانند. در این چند روزه در ایران با مسائل جالبی روبه‌رو شدم که باعث امیدواریست و می‌توان گفت بسیار غافلگیر کننده بودند، جوانان بیشماری که بازیگر یا کارگردان هستند و تعداد کثیری از گروه‌های نمایشی که مدام در حال تمرینند، این یعنی حرکتی نو که آغاز شده و برای من بسیار جالب و باور نکردنی بود.
-در تهران یک مجموعه تئاتری مناسب با نام مجموعه تئاتر شهر وجود دارد که در حال حاضر تعطیل و در حال بازسازی است اما زمانی که در حال فعالیت بود نیز باز هم با کمبود سالن در محل تمرین روبه‌رو بودیم. آیا شما نیز در کشورتان با این مشکلات روبه‌رو هستید؟
:در اتریش تعداد بیشماری سالن تئاتر و سالن اپرا وجود دارد، بعضی از این سالن‌ها محلی هستند و در آن‌ها اجراهایی کوچک انجام می‌شوند اما مراکز اصلی تئاتر در اتریش، وین‌بروک و سالن‌های مجلل و بزرگی است که در وین قرار دارند که اجراهای بزرگ و پرجمعیت در آن جا انجام می‌شوند. تماشاگران تئاتر می‌دانند که کدام گونه نمایش را باید در کدام سالن ببینند به طور مثال نمایش‌های کمدی در تعدادی از سالن‌ها اجرا می‌شوند و نمایش‌های کلاسیک در سالن‌های دیگر و هر گروه برای خود به تناسب جغرافیایی که در آن واقع شده یک سالن در اختیار دارد.
-اگر صحبت خاصی دارید سراپا آماده شنیدن هستیم.
:هیچ وقت فکر نمی‌کردم در ایران این همه هنرمند و تماشاگر تئاتر وجود داشته باشد. این سطح استقبال برای پیشرفت تئاتر شما بسیار مفید است. تماشاگر، اصلی‌ترین حمایت کننده تئاتر است. هنرمندان تئاتر در هر کجای دنیا نیاز به این حمایت و همراهی دارند و چه خوب که هنرمندان سرزمین شما از این موهبت بزرگ برخوردارند.
امیدوارم توسط مسئولین به این بخش اهمیت داده بشه و بودجه ی کافی در اختیار هنرمندان قرار بگیره تا بتوانند. در رشد فرهنگ عمومی جامعه نقش بیش تری ایفا کنند. اگر ممکنه به وبلاگ منم یه سرس بزن.